Αντίκτυπος της εργασίας μας στην τοπική μας κοινότητα (σχολείο-γειτονιά-συνοικία).

Από την στιγμή που αποφασίζαμε να λάβουμε μέρος στο διαγωνισμό, όλη η ομάδα εργασίας βρισκόταν σε έναν γλυκό οργασμό δουλειάς.

Ξεκινήσαμε συζητήσεις και επαφές με αρκετά μέλη της τοπικής κοινωνίας. Απευθυνθήκαμε πρώτα στο Διοικητικό Συμβούλιο του Λαογραφικού Μουσείου για να εξασφαλίσουμε την απαραίτητη άδεια για να χρησιμοποιήσουμε έντυπο υλικό και να τραβήξουμε βίντεο και φωτογραφίες  στους χώρους του μουσείου. Όταν τους γνωστοποιήσαμε το θέμα της εργασίας συναντήσαμε ένα ζεστό κλίμα και πρόθυμους ανθρώπους για να μας βοηθήσουν. Εξασφαλίσαμε την άδεια και ξεκινήσαμε τις επισκέψεις μας στο Λαογραφικό Μουσείο για να συγκεντρώσουμε υλικό.

Επισκεφθήκαμε την βιβλιοθήκη της πόλης, τη χαρτοθήκη, τα αρχοντικά κ. α.. Παντού συζητούσαμε και συλλέγαμε πληροφορίες. Δάσκαλοι και  
ηλικιωμένα μέλη της τοπικής μας κοινωνίας, γεμάτοι από  αναμνήσεις και γνώσεις μας μιλούσαν για την ιστορία του τόπου, την ιστορία του Λαογραφικού Μουσείου, την ιστορία των αξιοθέατων, της πολιτισμικές εκδηλώσεις στα χρόνια και σήμερα, κ.τ.λ.

Όλοι βοηθούσαν πρόθυμα και μας ενθαρρύνανε. Σε όλους δημιουργήθηκε μια «γλυκιά» αναστάτωση και μια κρυφή περηφάνια. Βλέπανε τα παιδιά τους, τα παιδιά της γειτονιάς, του διπλανού σχολείου, τους φίλους τους, να χρησιμοποιούν το Internet όχι για να παίξουν παιχνίδια και να μπουν στο Facebook, αλλά για να τους ανοίξουν ένα "παράθυρο" με γνώσεις.

Πολλοί γονείς, εκπαιδευτικοί κι άλλα μέλη της τοπικής μας κοινωνίας ζήτησαν λεπτομέρειες σχετικά με το διαγωνισμό αυτό, τη χρήση του Ιnternet σαν εκπαιδευτικού μέσου, τη χρήση των υπολογιστών στην εκπαίδευση και ζήτησαν να τους κρατάμε ενήμερους σχετικά με την εργασία αυτή.